Έχω πραγματικά θυμώσει με τον Χρήστο Τερζίδη διότι εξαιτίας του καταπληκτικού του βιβλίου “…και το τέλος πάντα κοντά” με κράτησε ένα ολόκληρο απόγευμα κλειδωμένη σπίτι! Ήθελα τόσο πολύ να φτάσω στο φινάλε του βιβλίου που τέλειωσα την ανάγνωση μέχρι το βράδυ εκείνης της μέρας. Και μετά το ξαναδιάβασα με την άνεση μου και συνεχώς ανακάλυπτα και επιμέρους πλευρές που με εξίταραν!
Τυχαίνει και γνωρίζω πολλά χρόνια τον συγγραφές μέσω άλλων δραστηριοτήτων του αλλά για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό τόσο έντονα ότι θα μπορούσε να γράφει με ένα τρόπο τόσο σφιχτό και σύγχρονο, με μια πλοκή που έχει δεύτερες αναγνώσεις πίσω από τα λεγόμενα θίγοντας πραγματικότητες της ζωής όλων μας.
Και κατά βάθος αυτό το βιβλίο κρύβει μια πολύ ρομαντική πτυχή μέσα σε ένα story απολύτως ρεαλιστικό και ουσιαστικά σκληρό στα σημεία.
Γνωρίστε τον καλύτερα…
Leave a Reply