ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΔΥΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ…

Κυριακή και εκεί που δύει ο ήλιος στρώνουνε τραπέζια
Αρχίζουν τα τραγούδια και τα γέλια
Πειράγματα και ότι δώσει η μέρα
Κυριακή, γλυκιά μέθη, ανάπαυση στον κόπο της ζωής
Μα εμένα η δικιά μου μέρα δύει
Και η Κυριακή που πίστευα θα φέρει
Εσένα, μία ματιά, δύο χείλη
Μου χάρισε της πίκρας το ποτήρι
Γιατί η εικόνα σου ανάμνηση θα μείνει
Και η γη μικρή για να με κρύψει από εσένα
Και την αλήθεια ότι το κορμί σου δίνεις
Πολλοί ή ένας δεν έχει σημασία
Το αντίτιμο ορίζει την αξία
Και την πικρή αλήθεια που πληγώνει Δεν έφερε εσένα η Κυριακή που δύει